Malang

Dinsdag 8 Mei

Vandaag staat ons een treinreis van maar liefst 8 uur te wachten (391km). We moesten weer vroeg uit de veren om van Yogyakarta naar Malang te gaan. Na het ontbijt stond er voor het hotel netjes een taxi te wachten die we de avond er voor besteld hadden om ons naar het station te brengen. De trein zou om 07.45 vertrekken, dus besloten we ruim op tijd op het station aanwezig te zijn. Na kaartjes te hebben gekocht moesten we op perron 3 zijn. Om 07.15u kwam de trein aan en vroegen we onszelf af of dit wel de goede trein was. De locals vertelde ons dat het de trein naar Malang was dus stapten we in de trein op de aangegeven stoelplaatsen. Precies om 07.45u vertrokken we. Na een uurtje kwam er (helaas) een Frans stelletje tegenover ons zitten waardoor we een stuk minder fijn konden zitten. We gebruikte elke stop om even onze benen te strekken en een sigaret te roken. Hoe langer de reis duurde hoe vermoeider we werden terwijl slapen onmogelijk was. Om 16.00u kwamen we eindelijk aan in Malang en gingen we opzoek naar het hostel op die we in de trein hadden geboekt. Het hostel bevond zich op het dak van een hotel. Er stonden een aantal bamboehuisjes waar je kon overnachten. We werden vriendelijk ontvangen en kregen een slaapplek aangewezen in de gezamenlijke slaapzaal. De rest van de dag hadden we niet veel meer gedaan, aangezien we kapot waren van de lange reis.

Woensdag 9 Mei

Uitslapen. Dat is wat we deze ochtend hebben gedaan. Na een verfrissende douche en het ontbijt besloten we om naar Kampung Warna Warni & Kampung Tridi te gaan. Na een wandeling van een kwartier kwamen we aan bij de sloppenwijk die door lokale studenten is omgetoverd tot een kleurrijk dorpje. Nadat we 3000 Rupiah (€0,17) hadden betaald mochten we het dorpje in. De sloppenwijk was geverfd in verschillende felle kleuren. Van grasgroen tot babyroze. Je kon het zo gek niet bedenken. En niet alleen de buitenmuren van de huisjes waren geverfd, maar ook de daken, kozijnen, trappen, deuren, hekjes en paaltjes. Zelfs de waterpijpen waren geverfd. Daarnaast werd er veel gepromoot voor het WK in Rusland. Bij de ingangen van de dorpjes waren de vlaggen van de deelnemende landen geschilderd. Daar zat de Nederlandse vlag dus niet bij. Nadat we een stukje hadden gelopen, kwamen we een paar Indonesische vrouwen tegen met hun kleine kinderen. Dit vonden we een geschikt moment om onze kleren en een paar knuffels af te geven. Het was prachtig om te zien dat we die mensen zo blij konden maken met wat wij 'oude zooi' vinden. 'Thank you, thank you, thank you so much'. Dat was het enige wat ze konden zeggen met hun gebrekkige engels. Na wat rond slenteren door de smalle steegjes liepen we via de brug over het water naar de andere kant. Op het pleintje stonden een aantal kleine kraampjes van de locals. Dit was een van de manieren hoe de mensen zich bezig houden. Een andere bezigheid was het wassen van kleren op de ouderwetse manier in een bak met water. Daarna hebben we nog wat rond gelopen en besloten we om 15.00u terug te gaan naar het hostel. Na wat eten en een biertje was het weer bedtijd. Aankomende nacht worden we om 00.00u opgehaald om naar de Bromo vulkaan te gaan.

Groetjes!